1ـ ابعاد دستگاه: 140*300*400 میلیمتر
2ـ رنگ دستگاه: کرم
3ـ ولتاژ: 220 ولت
4ـ کاربرد: آزمایشگاهی
5-مدل: در چهار مدل
PM-MZ4871
PM-MZ4872
PM-MZ4873
PM-MZ4874
6- شرکت سازنده: پارس مدار آسیا
شيوه آزمايش- بسيار جالب خواهد بود كه آزمايش به وسيله تعداد زيادي از آزمودنيها انجام گيرد تا نتايج آنها با يكديگر مقايسه گردد. آزمودنيها نبايد قبل از اجراي آزمايش لابيرنت را ببينند.
قسمت اول- آزماينده، آزمودني را در مقابل لابيرنتي مينشاند كه با يك مقوا پوشانيده شده، عينك سياه را به چشمهاي او ميزند و آنگاه دستورالعمل زير را براي او ميخواند:
«در جلو شما لابيرنتي وجود دارد كه از دوراهههايي (در یکی از لابیرنت ها یک چهارراه وجود دارد) تشكيل شده است. شما بايد با استفاده از الکترود موجود، از اين دو راههها بگذريد. از نقطه حركت (جايي كه هم اكنون الکترود شما روي آن قرار دارد) تا مقصد (جايي كه هر وقت به آن رسيديد اطلاع خواهم داد) فقط يك مسير مناسب وجود دارد. شما بايد اين مسير را كشف كنيد. راههاي ديگري به روي شما باز خواهد بود، اما اين راهها بنبست است و علایم بنبست در انتهاي آنها وجود دارد.
«شما بايد مناسبترين راه را هر چه سريعتر و با خطاهاي هر چه كمتر پيدا كنيد. هر نوع ورود به بنبست، حتي اگر تا انتهاي آن پيش نرويد، خطا محسوب ميشود.»
در مدت آزمايش، آزماينده موارد زير را يادداشت مينمايد:
1- كل زمان صرف شده براي هر تمرين.
2- شمارهي همهي بنبستهايي كه آزمودني وارد آنها ميشود.
بعد از تمرين، بدون آن كه عينك را از چشمهاي آزمودني بردارند، از او ميخواهند تا مسيري را كه منجر به راه حل گرديده در روي يك صفحه كاغذ27*21 سانتيمتر و در مقياس كوچكتر ترسيم نمايد. به آزمودني گفته ميشود كه او نميتواند مسير مورد نظر را به طور دقيق رسم كند بلكه انتظاري كه از او دارند اين است كه مسير را به طور تقريب ترسيم نمايد. دست او را بر روي كاغذ و در نقطهاي ميگذارند كه جاي كافي براي ترسيم داشته باشد. باید توجه داشت که چهار شکل بالا در مقایسه با لابیرنت U بسیار مشکل تر است و باید از آزمودنی در حد قابل قبول انتظار داشت.
آزمودني تمرين ديگري انجام ميدهد و به دنبال آن مسير طي شده را بر روي كاغذ رسم ميكند و آزمودني عملكردهاي او را يادداشت مينمايد. اين عمل همينطور ادامه مييابد و يادگيري وقتي به اتمام ميرسد كه آزمودني بتواند مسير را سه بار متوالي بدون خطا بپيمايد.
قسمت دوم- تأثير جهتيابي در فضا- آزمودني، پس از اتمام قسمت اول آزمايش، نبايد عينك سياه را از چشمهاي خود بردارد. آزماينده به او اطلاع ميدهد كه كل لابيرنت را به اندازه ای (درجه) که به او اعلام می شود و در جهت مشخص شده در فضا رسم کند. آزمودنی هيچ تغييري در ترتيب مسيرها نميدهد. آنگاه از آزمودني ميخواهد تا لابيرنت را طي كند و خود او مثل دفعه قبل، كل زمان صرف شده براي هر تمرين و خطا را به همراه محل آنها يادداشت مينمايد. آزمودني بايد اين بازآموزي را تا آنجا ادامه دهد كه بتواند مسير را سه بار متوالي بدون خطا طي كند. اين بار، بر خلاف قسمت اول، از آزمودني خواسته نميشود كه مسير طي شده را بعد از هر تمرين ترسيم نمايد.
تحليل نتايج:
1- منحني يادگيري زمانها و منحني يادگيري خطاهاي نتايج قسمت اول را رسم ميكنند. اين منحنيها را در كنار منحني يادگيري تازه، كه از قسمت دوم حاصل شده است، قرار ميدهند. شكل اين منحنيها را مورد مطالعه قرار ميدهند.
2- جدولي تنظيم ميگردد كه در آن كليه بنبستها و تعداد دفعاتي كه آزمودني در هر تمرين قسمت اول وارد بنبست شده نشان داده ميشود. اگر تعداد تمرينها خيلي زياد باشد، مجموعه نتايج را به صورت 3 يا 5 تمرين متوالي گروه بندي ميكنند.
3- توالي تصاويري كه به وسيلهي آزمودني انجام شدهاند مورد مطالعه قرار ميگيرد. بدون توجه به مقياس اصلي لابيرنت، سعي ميشود تحول ساخت لابيرنت از نظر زوايا و نسبتهاي اضلاع آن آشكار گردد. سعي ميشود تا نظمي كه بر اساس آن قسمتهاي مختلف لابيرنت آموخته شده تشخيص داده شود.
4- نتايج جدول حاصله از رديف 2 را با نتايج تحليل كيفي طرحهاي رديف 3 مقابله ميكنند آيا نتايج دوم ميتواند نتايج اول را توجيه نمايد؟
5- اهميت دشواري حاصله در قسمت دوم به علت چرخش لابيرنت را تفسير ميكنند.
اين دشواري نشان ميدهد كه آزمودني در يادگيري لابيرنت، طرحي تشكيل ميدهد كه نسبت به بدن خود او جهتگيري ميشود. هر جهتگيري متفاوت از مسير، مسألهاي تازه را به وجود ميآورد كه دشواري آن براي آزمودنيها كاملاً متغير خواهد بود. بنابراين، اين قسمت به همان اندازه بيشتر جالب خواهد بود كه نتايج تعداد زيادي از آزمودنيها با يكديگر مقايسه شود.
يادآوري- در قسمت اول، وقتي از آزمودني خواسته ميشود كه بعد از هر تمرين، يك طرح كلي از لابيرنت ارایه دهد، اين عمل:
الف- يادگيري را تسهيل مينمايد.
ب- موقعيت خاصي به وجود ميآورد، زيرا بعضي آزمودنيها ميتوانند لابيرنت را ياد بگيرند، بدون آنكه آن را در ذهن خود مجسم نمايند.
تغيير شكل آزمايش- لابيرنت ذهني.
اين لابيرنت را آزمودني بايد به كمك حافظه خود ياد بگيرد. در اين جا نيز يادگيري از راه كوشش و خطا انجام ميگيرد، اما اين كوششها به جاي آن كه حسي- حركتي باشند، ذهني هستند. با وجود اين، منحني يادگيري همان هنجار منحني حاصله از لابيرنت بالا را دارد.آزماينده تصوير رسم شدة بالا که به جای راهرو های آن از خط استفاده شده را به عنوان مدل به آزمودني نشان خواهد داد. براي انجام آزمايش، خود او لابيرنت ديگري درست خواهد كرد كه 7 تا 8 شاخه خواهد داشت و با اعداد ديگري شمارهگذاري خواهد شد. آنگاه دستورالعمل زير را خواهد خواند: «اين، تصوير يك لابيرنت است. فرض ميكنيم شما در مبدا هستيد و ميخواهيد به مقصد برسيد، اگر به جاي اين خطوط راههاي باريكي وجود داشت شما چگونه ميرفتيد؟ همانطور كه ميبينيد همهي راهها شمارهگذاري شده است. بعضي از راهها به جايي نميرسد، اما بعضي ديگر به مقصد منتهي ميگردد. حال چشمهايتان را ميبنديد و سعي ميكنيد به طور ذهني از لابيرنت بگذريد. من دو عددي را كه به دو راههي اول مربوط ميگردد به شما خواهم گفت، شما يكي از آنها را انتخاب خواهيد كرد، بعد دو عدد ديگري به شما خواهم گفت، اين دو عدد به دو راههاي مربوط خواهد شد كه در انتخاب راه انتخابي شما قرار دارد، شما دوباره يكي از اين دو عدد را انتخاب خواهيد كرد. اين عمل آنقدر ادامه خواهد داشت تا شما به مقصد برسيد.
آزماينده هميشه دو عدد مربوط به دوراههاي را كه آزمودني در آنجا قرار دارد، در اختيار او ميگذارد، اين دو عدد بايد به طور تصادفي ارایه گردد و عددي كه به مقصد هدايت ميكند گاهي در اول و گاهي در آخر گفته ميشود.دو عددي كه قبل از همه گفته ميشود عددهايي است كه به دو راههي اول مربوط ميگردد. آزماينده همه پاسخهاي آزمودني را يادداشت مينمايد و در مورد هر تمرين، تعداد خطاها را ميشمارد. منحني تعداد خطاها بر حسب تمرينهاي متوالي ترسيم ميگردد.